Leo Ravensbergen
Mijn naam is Leo Ravensbergen. Ik ben geboren op 28 november 1988 in Rijnsburg. Op de basisschool ontdekte ik, dat ik keyboard spelen erg leuk vond. Daar ging ik zelf wat mee rommelen en ik speelde op het gevoel al snel een paar liedjes. Mijn vader is een orgel fan en draait vaak CD’s. Die muziek vond ik heel erg mooi. Zo mooi, dat ik toen ik 7 was, ik al regelmatig met mijn vader meeging naar orgelconcerten. We gingen naar Bolsward, Kampen, Hasselt, Tiel en zo kan ik nog wel even doorgaan…. De afstanden maakten niet uit. Op de heenweg draaiden we een orgel CD in de auto. We genoten daarna samen van een concert. Niets was zo mooi, als live een orgel beluisteren. Zeker als er in de romantische stijl gespeeld wordt. En op de terugweg draaiden we dan een nieuwe CD, die we net gekocht hadden. Ik vroeg aan mijn ouders of we zelf een orgel konden kopen. Want ik wou zo graag zelf leren spelen. Maar ja, mijn ouders wisten wat zo’n elektronisch geval kost en die dachten : als we een orgel kopen en hij speelt er na een paar weken niet meer op… dan is dat best een risico wat je neemt. Maar het heeft zo moeten zijn, dat er in de basisschool waar ik opzat, een oud orgeltje stond, waar nooit meer op gespeeld werd. En dat ding stond in de weg. Je begrijpt het al : ik werd de eigenaar van een klein elektronisch orgeltje. Het mooiste cadeau, wat ik ooit had gekregen! Ik was super enthousiast en… dat is nooit meer overgegaan. Mijn ouders en ik ontmoetten op een gegeven moment John Propitius bij een familielid en uiteindelijk heb ik van hem improvisatielessen gehad.
Door hem is mijn liefde voor orgelmuziek alleen nog maar gegroeid. En ik heb veel van hem geleerd. Ik ben zelfs nog een tijd registrant bij hem geweest. Zijn muziekstijl is denk ik wel terug te horen in mijn muziek… Noten lezen was echt niks voor mij. En dat is ook geen onderdeel van mijn hobby geworden. Later heeft Hans den Dulk (organist van de Geref. Kerk Vrijgemaakt in Rijnsburg) mij les gegeven in noten lezen en het aanleren van liederen uit het nieuwe liedboek. Wat heeft hij een geduld met mij moeten hebben… Toen was ik zo ver, dat ik kerkdiensten mocht gaan begeleiden. En dat was een droom, die uitkwam. Ik speel de basisnoten en de rest komt vanuit mezelf. Na verloop van tijd hebben mijn ouders een nieuw orgel gekocht. En later nog een…. Mijn hobby is inmiddels flink uit de hand gelopen, want we hebben nu een Johannus Positef 25 in huis staan. Ik begeleid wekelijks kerkdiensten. Niet alleen in Rijnsburg, maar ook in andere plaatsen. Van tevoren lees ik dan de tekst en denk ik na over het thema. Dan zoek ik er bijpassende liederen bij. En ga vooral op de tekst spelen. Ik moest het vroeger voornamelijk van mijn gehoor hebben. Maar nu komen de melodieën en variaties enz. vanzelf in me op. Vooral een psalm, waar je het orgel bij kan laten zingen, vind ik geweldig. Als de gemeente meegaat in verhogingen, dan gebeurt er wat met je. Meewerken tot eer van God, geeft me een verbazingwekkend goed gevoel. Ieder jaar begeleid ik een aantal keer de zondagavondzang op camping “de Kleine Belties” in Hardenberg. En 2x per jaar organiseren we met ons gezin een concert. Dat is met de Kerst en met Pasen. Dat doen we tegenwoordig in een kerk. Voorheen hielden we huisconcerten. We sleepten letterlijk alle meubels het huis uit en zaten dan met ongeveer 60 mensen te luisteren en te zingen. Want ja, samenzang hoort voor mij bij een concert.
Helaas hadden we op een gegeven moment ruimtegebrek. We moesten steeds mensen teleurstellen: we zitten al vol! Wat begon als een famile-huisconcertje is ondertussen uitgegroeid tot een “echt” concert. Uiteraard ga ik nog steeds met veel plezier naar concerten. En ga ik met vrienden regelmatig orgel spelen in een kerk. Dan nemen we het op (daar heb ik tegenwoordig zelf apparatuur voor) en zetten het op YouTube. Ieder jaar ga ik ook naar de YouTube orgeldag, die georganiseerd wordt door Minne Veldman. Dat is een mooi initiatief om naar elkaars orgelspel te luisteren, van elkaar te leren en zo eigenlijk de liefde voor het orgel te promoten. Tenslotte hoop ik in september 2014 (D.V) naar Canada te gaan, om daar een aantal concerten te geven. Ik ben uitgenodigd door een grote orgelliefhebber, die daar van alles aan het regelen is. Ik was verrast door deze uitnodiging en zie dat als een uitdaging, waar ik zeker van zal genieten. Maar ik blijf zeggen: ik ben geen prof, dit is mijn hobby. Klassieke werken kan ik echt niet spelen. Ik speel op gevoel, met mijn hart en dat is wie ik ben.
